Zaburzenia przetwarzania słuchowego to dysfunkcja pracy zmysłu słuchu, które spowodowane są nieprawidłowościami na poziomie centralnego układu nerwowego przy jednocześnie prawidłowej budowie ucha i poprawnej pracy jego części obwodowej. Jak objawia się i diagnozuje niedosłuch centralny?

Jak rozpoznać zaburzenia przetwarzania słuchowego?

Do najczęściej obserwowanych objawów niedosłuchu centralnego zalicza się m.in.: trudności z koncentracją uwagi, nadwrażliwość na dźwięki, nieprawidłowe rozumienie usłyszanych treści – pytań, poleceń, instrukcji, czy też mylenie podobnie brzmiących słów. U dzieci, u których podejrzewa się zaburzenia przetwarzania słuchowego, często obserwuje się wady wymowy, ubogie słownictwo, problemy z nauką języków obcych, czytaniem i pisaniem oraz niemuzykalność. Należy do nich doliczyć również zaburzenia analizy czasowych aspektów sygnału dźwiękowego, brak umiejętności rozumienia mowy zniekształconej, czy też lokalizacji źródła dźwięku.

Jakie są przyczyny zaburzeń przetwarzania słuchowego?

Przyczyną wystąpienia zaburzeń przetwarzania słuchowego mogą być poza dysfunkcją centralnego układu nerwowego, wady nabyte jak np. urazy, nowotwory, udary, częste infekcje uszu, powodujące zbieranie się płynu w uszach, a w przypadku osób starszych zmiany degeneracyjne centralnego układu nerwowego.

Jak zdiagnozować niedosłuch centralny?

Wczesna diagnoza niedosłuchu centralnego pozwala uniknąć lub zminimalizować ryzyko opóźnień w rozwoju mowy i problemów w nauce. Kluczową kwestią jest wykluczenie wszelkiego rodzaju ubytków słuchu i upośledzenia dziecka. Służy temu prowadzony szczegółowy wywiad, dotyczący codziennego funkcjonowania pacjenta w otoczeniu. W następnej kolejności wykonywane jest badanie oceny czułości słuchu, testy Neuroflow. Do innych metod diagnostycznych pozwalających na określenie zaburzeń przetwarzania słuchowego zalicza się m.in.: testy dyskryminacji słuchowej, jednouszne testy mowy o niskiej redundancji czy integracji obuusznej.